Beschermsters van Sinqua #3

Hoii, hier is alweer deel 3 van beschermsters van Sinqua, het is een tijdje geleden dat deel 2 online is gekomen, maar nu komt er elke week minimaal 1 deel online. Veel leesplezier!! (lees ook deel 1 en deel 2)

 De man nam Anna mee en ik kon niets doen, ik zit hier maar achter mijn laptop. Mijn hoofd sloeg op hol, letterlijk. Alle mogelijke dingen die die enge man bij An kan doen als mam en ik niet komen, wat er gebeurt als mam en ik wel komen! Ik raakte nogal in paniek mijn gedachten vlogen letterlijk alle kanten op, ja dat kunnen wij Sinquananen. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen rennen met haar handen op haar oren en mijn vader had een muts vast. Snel pakte ik de muts en zette hem op mijn hoofd. Alle gedachten gingen liggen en ik kon weer rustig nadenken. Er zitten echte mini diamanten in de muts verwerkt, die remmen mijn gedachten. Mijn moeder haalde haar handen van haar oren af en ik zag dat er overal bloed zat. Blijkbaar waren mijn gedachten zo hard en op hol geslagen dat mijn moeders oren er niet meer tegen konden. “Sorry mam,” zei ik snel geschrokken om het goed te maken. Mijn moeder keek me bezorgd aan: “Is dat echt net gebeurt? Heeft de bende Anna?” ik knikte. Ik weet niet wat er toen gebeurde maar ik barstte in een keer uit van het huilen. Overal waren tranen. “ Kwadri houyi madri,” zei mijn moeder tegen me, dat is Sinquanaans voor: Het komt allemaal goed. “Altijd,” antwoordde ik hoopvol. “Meisje we gaan haar terughalen, ik beloof het,” zei mijn vader troostend. We gaven elkaar een knuffel en mijn vader begon allemaal mensen te bellen, mijn moeder was in de geheime kelder iets aan het doen en ik was aan het janken op mijn bed. Ik wil ook wat doen maar ik blijf maar huilen en huilen en nog meer huilen. Ik zat nog steeds met die mooie muts op mijn hoofd, ik had hem heel even van mijn hoofd af gehaald, maar ik kan mijn gedachten nog niet controleren. Mijn vader kwam mijn kamer binnen lopen: “ Sinda ik heb met de ouders van Anna gebeld en de politie, morgen gaan we naar het politiebureau.” “Nee dat gaan we niet, dit is een actie van de bende,” zei mijn moeder serieus: “Als we de politie bellen is Anna er geweest.” Toen mijn moeder dat zei moest ik nog harder huilen. Mijn vader keek mijn moeder boos aan.“Mam? we gaan haar redden toch?” vroeg ik angstig. “Ja tuurlijk meisje,” troostte mijn moeder me: “We gaan haar redden.” Ze kwam naast mij op bed zitten: “Ik ben op zoek geweest naar alle buitenaardse wezens op Aarde, er zitten er 10 in Nederland, ik heb ze al allemaal gebeld er komt zo al iemand. De bende ontvoerd al aardig lang mensen, maar nu worden het er te veel!” zei mijn moeder. Ze gaf me een zoen op mijn wang en liep naar de woonkamer, mijn vader gaf me een aai over m’n bol of eerder gezegd mijn muts en daarna liep hij achter mijn moeder aan naar beneden. Ik plofte op mijn bed hopen dat het een knappe buitenaards wezen is dacht ik hoopvol.10 seconden nadat ik dat dacht ging de bel, ik rende naar beneden geen gepieker meer Sin we gaan An redden!. Eenmaal beneden schrok ik me dood! “Hallo Sinda.” OH MIJN GRUTJES!! MENEER AAL?!